Na decennia van schaalvergroting, grote innovaties, managers die vooral bezig zijn met fuseren, nieuwe gebouwen en financiën lijkt het alsof men vergeten is waar het echt om draait in het onderwijs: de leraar en de leerling. Maar hoe kunnen we het onderwijs verbeteren als leraren er in de klas alleen voor staan? En hoe kun je kansenongelijkheid aanpakken als teams van leraren niet samenwerken aan betere lessen? Stichting leerKRACHT zorgt ervoor dat leraren van en met elkaar leren.
Lesgeven is een ingewikkeld beroep en het is heel moeilijk om dat in je eentje goed te doen. Je hebt hulp van je collega’s nodig, zodat je van hen kan leren. En zij van jou. Tegelijkertijd komen leraren in de praktijk zelden bij elkaar in de klas en ook de schoolleiding komt nooit poolshoogte nemen.
Jaap Versfelt zag dit met lede ogen aan en vroeg zich af waarom leraren niet meer samenwerken en bijvoorbeeld samen lessen ontwerpen. Hij nam ontslag bij adviesbureau McKinsey en ging als vrijwilliger het onderwijs in. Voltijds.
Nadat hij een aantal mensen had gesproken, kwam hij met een simpel idee: we gaan leraren op een voetstuk zetten en zorgen dat ze van en met elkaar leren. Op basis van dat inzicht ontwikkelde hij een aanpak die scholen helpt om een cultuur te creëren, waarin leraren dat ook echt doen. Samen leren, óók met hun leerlingen. Zodat het onderwijs elke dag een beetje beter wordt.
Video door Jeppe van Pruissen en Lara van Dorresteijn.
Met het hele team aan de slag
Versfelt richtte acht jaar geleden leerKRACHT op. Deze stichting werkt met eenvoudige instrumenten, zoals een verbeterbord, een gezamenlijk lesontwerp, onderling lesbezoek en het betrekken van de leerlingen. Voorwaarde is wel dat het hele team, inclusief de schoolleiding, mee doet en hier tijd voor vrij maakt. Dat klinkt eenvoudig, maar bleek in deze sector met de hoogste burn-out ratio nog een behoorlijke opgave.
Na een paar maanden worden de resultaten al zichtbaar. De kinderen krijgen niet alleen beter onderwijs, maar doordat ze betrokken worden, leren ze ook dat ze zelf invloed hebben op de aanpak van problemen.
Als een olievlek verspreidt leerKRACHT zich ondertussen over Nederland. Zo doet in Rotterdam al de helft van de scholen mee. Niet zo gek, vindt Versfelt, want door elkaar de verhalen te vertellen steken leraren elkaar aan.
Dit is een bewerkt artikel van de website van MaatschapWij, een project van De Publieke Zaak.