Sinds 2012 moeten (zorgbehoevende) ouderen langer thuis blijven wonen. Langer thuis wonen betekent meer en zwaardere zorg aan huis. De samenwerking tussen de mensen en organisaties die zorg dragen voor deze groep laat regelmatig te wensen over. Het gevolg? Minder passende zorg, hogere kosten én meer druk op zorgvragers en mantelzorgers. Met OZOverbindzorg verbindt Cindy Hobert alle betrokkenen met elkaar.
De gedachte achter het besluit om mensen langer thuis te laten wonen, was dat ouderen gelukkiger zijn in hun eigen omgeving én dat het de zorgkosten zou verminderen. En dus werden bejaardenhuizen gesloten en werd er van mantelzorgers verwacht dat zij, samen met professionals, de zorgtaken op zich zouden nemen. De praktijk blijkt weerbarstig, Cindy Hobert zag in haar werk bij een huisartsenpraktijk en gezondheidscentrum dat het vaak lastig is om die zorg goed te organiseren. Vroeger bleven de zorgverleners per zorgvrager in contact via de map van de thuiszorg, maar die is er niet meer. Nu weten zorgverleners vaak niet wie er allemaal betrokken zijn.
Er is in de praktijk dus weinig samenwerking in het versplinterde landschap van de zorgverleners. Elke thuiszorgorganisatie heeft bijvoorbeeld zijn eigen ICT- en communicatiesysteem en vraagt anderen hierbij aan te sluiten, inclusief ziekenhuis en huisarts. Maar dat is simpelweg niet haalbaar.
Omdat het essentieel is dat alle betrokkenen partijen wel goed samenwerken begon Cindy OZOverbindzorg (Online Zorg Ondersteuning). Dit is eigenlijk de thuiszorgmap van vroeger, maar dan digitaal. Alle partijen, van zorgverlener tot mantelzorger en cliënt, kunnen binnen dit communicatiesysteem op één centrale plek met elkaar overleggen.
De cliënt centraal stellen, overzicht hebben van alle betrokkenen rond een hulpbehoevende en het stimuleren van samenwerking heeft veel voordelen. Doordat alle partijen weten wie er betrokken zijn en je gemakkelijk met elkaar kunt communiceren, heeft iedereen dezelfde informatie en werk je niet meer langs elkaar heen. Op die manier kan veel efficiënter worden gewerkt én passende hulpverlening worden geboden. Dat maakt de zorg uiteindelijk goedkoper; het opzetten van OZOverbindzorg in een regio kost ongeveer één euro per inwoner per jaar.
Los van de financiële voordelen geeft dit systeem de zorgvrager regie over de benodigde zorg en biedt het mantelzorgers rust. Als een cliënt bijvoorbeeld in het ziekenhuis moet worden opgenomen, hoeft de mantelzorger niet meer tientallen zorgverleners apart op de hoogte te stellen. Met OZOverbindzorg kan iedereen met één bericht worden bereikt. Overigens is OZOverbindzorg niet alleen bedoeld voor ouderen, maar voor iedereen die in zijn leven zorg en hulp nodig heeft, zoals bijvoorbeeld cliënten uit de Jeugdzorg.
Volgens Cindy kan OZOverbindzorg voor veranderingen in de zorgsector zorgen en dat roept mogelijk weerstand op. Het vergt nou eenmaal mentaliteitsverandering van zorgverleners, die het vaak druk hebben, om écht met de cliënt en diens naasten samen te gaan werken.
Maar het lijkt te werken; het burgerinitiatief uit Luttenberg, een dorp van zo’n 2.700 inwoners, groeide ondertussen uit tot een communicatieplatform, waar vele tienduizenden cliënten, mantelzorgers en professionals gebruik van maken.
Deze video is gemaakt door Jeppe van Pruissen & Rozemarijn Weyers
Dit is een bewerkt artikel van de website van MaatschapWij, een project van De Publieke Zaak.